ምሳሌ
እንዳለጌታ ከበደ
ወደቋት
ዋጋ 110 ብር
ፕሮፌሰሩ ዲነግዴ ስለሚባል...ሰው ይነግሩኝ ነበር። ዲነግዴ አንድ በሬውን ሊሸጠው ገበያ ወጣ። ገበያው በየሳምንቱ ቅዳሜን እየጠበቀ የሚቆም ነው። ...በሬውን ማለዳ ይዞ ይወጣና፣ ቀኑን ሙሉ በገበያው ይውልና አመሻሽ ላይ በሬውን ይዞ ይመጣል። ይህን ድርጊቱን ደጋገመው። አንድ ቀን፣ የፕሮፌሰር ጌታቸው አባት፣ <ገዢ ጠፍቶ ነው፣ ወይስ ዋጋ አስወድደህ ነው፣ በሬህን ለመሸጥ ወጥተህ መልሰህ የምታመጣው?> አሉት። እሱም፣ <ገዢስ አላጣሁም፤ ግን በሬውን ሊገዙ ከተስማሙ በኋላ፣ ስለ አካባቢው ሁኔታ ስጠይቅ በሬዬ የሚጎዳብኝ መሰለኝ፤ በድርቆሽና ውሃ እጦት። እና በሬዬን ቀልቦ ማደር የሚችል አቅም ያለው እስኪመጣ ወደ ገበያው መመላለሴ አይቀሬ ነው> አላቸው>> ይህን ስሰማ ብድግ አልኩኝ። <ምን ሆነሃል?> አሉኝ ፕሮፌሰር።/.../
<እስከ ዛሬ ድረስ እኛ ተምረናል ዐውቀናል የምንል ልሂቃን ትልቁን ችግራችን ሃሳቦቻችንን ለማን እንደ ምንሸጥ ዐለማወቃችን ነው። ሃሳቦቻችንን ስለ ሚገዙ ሰዎች አንጠነቀቅም። ግድ የለንም። እኔ የምሸጠው ባልስትራ ተቀጥቅጦ ቆንጨራ ተደርጎ መጥቶ እኔን፣ ወይም ወገኔን ካረደ በጉዳዩ ላይ የእኔ እጅ የለበትም ማለት እችላለሁ?> አልኳቸው።
እሳቸውም፣ <ዐየህ! መማር ማለት እንደ እዚህ ነው። አንዳንዴ ዘቅዝቀህ፣ ወይም ገልብጠህ ነገሮችን በተለየ መንገድ ለመረዳት መሞከር። ና ግንባርህን ልሳምህ!> አሉኝ፣ ጥንታዊ ብራና የመሰለ ፊታቸውን በፈገግታ እየገላለጡ፣ ከዊልቸራቸው ነቅነቅ ብለውም፣ እጃቸውን ዘረጉልኝ። እጃቸው ከሌላው ሰውነታቸው ቀደም ብሎ የነበረ የተፈጠረ ይመስለኛል፤ በአጼ ዘርዐያዕቆብ ዘመን አንዱ ደቀ እስጢፋ ለእሳቸው ተናዞላቸው የሔደ...
/ከመጽሐፉ የተወሰደ/
ዋጋ 110 ብር
<እስከ ዛሬ ድረስ እኛ ተምረናል ዐውቀናል የምንል ልሂቃን ትልቁን ችግራችን ሃሳቦቻችንን ለማን እንደ ምንሸጥ ዐለማወቃችን ነው። ሃሳቦቻችንን ስለ ሚገዙ ሰዎች አንጠነቀቅም። ግድ የለንም። እኔ የምሸጠው ባልስትራ ተቀጥቅጦ ቆንጨራ ተደርጎ መጥቶ እኔን፣ ወይም ወገኔን ካረደ በጉዳዩ ላይ የእኔ እጅ የለበትም ማለት እችላለሁ?> አልኳቸው።
እሳቸውም፣ <ዐየህ! መማር ማለት እንደ እዚህ ነው። አንዳንዴ ዘቅዝቀህ፣ ወይም ገልብጠህ ነገሮችን በተለየ መንገድ ለመረዳት መሞከር። ና ግንባርህን ልሳምህ!> አሉኝ፣ ጥንታዊ ብራና የመሰለ ፊታቸውን በፈገግታ እየገላለጡ፣ ከዊልቸራቸው ነቅነቅ ብለውም፣ እጃቸውን ዘረጉልኝ። እጃቸው ከሌላው ሰውነታቸው ቀደም ብሎ የነበረ የተፈጠረ ይመስለኛል፤ በአጼ ዘርዐያዕቆብ ዘመን አንዱ ደቀ እስጢፋ ለእሳቸው ተናዞላቸው የሔደ...
/ከመጽሐፉ የተወሰደ/